کیملرقالیب بیزده قالاق؟ - هيچ كس(براي هميشه در خان کندی) نمانده تا ماهم بمانيم!

گوچنلردن الهام الاق ، کیملر قالیب بیزده قالاق

از رفتگان عبرت بگيريم – هيچ كس( در اين جهان فاني) نمانده تا ماهم بمانيم

 گچمشلره نه اغلاماق ،کیملرقالیب بیزده قالاق؟

براي گذشته نبايد گريه كرد هيچ كس نمانده تا ماهم بمانيم

 نه یول قالار نده یولاق،نه گوز قالار نده قولاق،

نه اثري از راه مي ماند و نه از ردپا، نه از چشم و نه از گوش

 نه کورقالار نده چولاق،کیملر قالیب بیزده قالاق؟

نابينا و لنگ هردو مي ميرند هيچ كس نمانده تا ماهم بمانيم

 ایوییه سی نده، قوناق قوهوم قارداش یادا اوزاق،

برا صاحبخانه، ميهمان و اقوام،فاميل نزديك يا دور

ارواد کیشی یادا اوشاق،کیملر قالیب بیزده قالاق؟

زن و مرد يا كودك، هيچ كس نمانده تا ماهم بمانيم.

منبع:شعر از : سیدامین خانکشی زاده

برگردان به فارسي: س.ع 

شعر ارسالی به خان کندی توسط سیدامین از کرج

ای وطن اولادی افتخاریمیز                     ای وطن اولادی بیزیم یاریمیز 

ای فرزندمیهن افتخار ما هستی             ای فرزند میهن تو یارما هستی

نه سالدون یادیماوطن داغلارین               درین دره له رین مشه باغلارین

تو خاطرات کوهها ، دره های عمیق و باغ و جنگل وطن را برایم زنده کردی

یه میشم اوردامن بالدان کره دن            درمیشم یارپوزین داغدان دره دن

 در دامن کوههای وطن عسل کره خورده از دره هایش سبزه و پونه کنده ام. 

قوموشام قوشلارین ساریکوینگین          ویرموشام بلدرچین همده کهلیگین

گنجشگان و پرندگان سینه زرد وطن را پرانده ام،بلدرچین و کبکش را هم شکار کرده ام.

ایندی اوزاق دوشوب حسرت چکیرم        اوریمده نوروزگلی اکیرم

حالا دور از وطن در حسرت آن روزها مانده ام و  در دلم آرزوی چیدن گل نوروز دارم. 

کاش گلیدیم اوردا قوزی اوتارام                مال داواری بیربیرینه قاتارام

کاش برمی گشتم و آنجا بره می چراندام و برای گاو و گوسفندان وطن چوپانی می کردم

قبله داشی خانبلاغی یاتاقی نه گوز یوموب نده گجه یاتارام...

کجایید "کوه قبله" "اطراق خانبلاغی" بیقرار شما شبها بیدارم... 

---

منبع: شعر از سیدامین کرج - از شاعران خان کندی

ترجمه توسط: س-خانکشی زاده

وطن بگو که مگر داد ما به تو نرسید ؟

وطن بگو که مگر داد ما به تو نرسید ؟

که قدِ سرو به بیداد باد سخت خمید

وطن بگو تو کجایی؟ و چند ساله شدی؟

پرندگان دیارم از او خبر بدهید

بگو خدا را تقدیر ما همین بوده است؟

به ما همیشه غریبانه اشک و آه رسید

عجب مدار که آیینه های ما آهند

که ماه در شبِ بیگانگان همیشه چمید

غریب بودم و تو هم غریب تر بودی

که باد عاشق در بیرَقت دگر نوزید؟

چگونه شرح دهم قله های پامیرت

یکان یکان همه آسان به دیگران برسید

چگونه شرح دهم بوسه های باغت را

که هیچ گاه دهانم لبِ تو را نچشید

چگونه شرح دهم آب های جیحونت

که تشنه بود لبِ ما ولی به ما نرسید

چگونه شرح دهم قصه ی بهارت را

تو را ندیده و چشمم خزانِ حادثه دید

وطن بگو که مگر آه ما به تو نرسید ؟

که غنچه ی گلِ نشکفته را زمانه درید

منبع: سروده آقای رستم عجمی

برگرفته از سایت : از دوشنبه تا تهران http://www.roostamajami.blogfa.com/post-90.aspx 

لاپ بوگون قاييتسان خان کندینه ساري - مندن بير نيشانه گورمه يه جك سن

لاپ بوگون قاييتسان خان کندینه ساري

حتی اگر امروز به خان کندی برگردی

هر نه يي آرخادا قويوب گئديرم

همه چی را پشت سر گذاشته می روم

اوركدن عشقيني اويوب ، گئديرم

عشقت را از دلم  پاک کرده می روم

بئله محبتدن دويوب گئديرم

بیزار از چنین محبتی  می روم

مندن بير نيشانه گورمه يه جك سن

از من اثری نخواهی یافت

آختارما دره ني ، آختارما داغي

کوه و دره را جستجو مکن 

آختارما قاراني ،آختارما آغي

سیاه و سفید را مگرد

آختارما چيچه يي ، آختارما تاغي

شکوفه ها و گلبرگها را مگرد

مندن بير نيشانه گورمه يه جك سن

از من اثری نخواهی یافت

داها سن گوره ن لر پوچ اولدو گئتدي

دیگر، گذشته ها پوچ شدند

سني سئومه ييم ده سوچ اولدو گئتدي

دوست داشتنت هم به گذشته پیوست

عومورليك سئوگيميز ، هئچ اولدو گئتدي

عشق جاودانه ما باطل شد

مندن بير نيشانه گورمه يه جك سن

از من اثری نخواهی یافت

---

منبع: شاعیر: یعقوب نامی‬‎"

مترجم: س.ع- خانکشی زاده

ارسالی از: غلامرضا خانکشی زاده

من آمدم به خانه ات ،مادر کجایی تو؟

من آمدم به خانه ات ،مادر کجایی تو؟

 می بوسم آستانه ات ، مادر کجایی تو؟

 

 دروازه سخت بسته و  در حولی* از چه نه!

 آن دلگشا نشانه ات ، مادر کجایی تو؟

 

 از غربت جدایی ها چون جوجه آمدم

 مشتاق آب و  دانه ات ، مادر کجایی تو؟

 

 دیشب به باغ گلفشان در خواب من ، پدر

 دستش  به روی  شانه ات ،مادر کجایی تو؟

 

 آوه ، چه سخت بوده‌است بی‌مادری ، بیا

 با قصه و  فسانه‌ات ، مادر کجایی تو؟

 

 بی تو غریب و  بی‌کس و  آواره می میرم!

 با یاد آشیانه‌ات ، مادر کجایی تو؟

---

معانی* حولی:حیاط خانه 

منبع:شعر از استاد دکتر اعظم خواجه اف(خجسته) با اندکی تصحیح

چرشنبه سوري مبارك(چرشنبه بايرامينيز قوتلو اولسون)

وارسا چرشنبه ميز اجداديميزين سيمگه سي تك

اودا اود تانري دئيب بيزده مراسيم كئچيرك

ياشاديب دير بيزي ميلت اولاراق كولتوروموز

ياشاداق بيزده بو آيين لري بير سوگلي تك

(چرشنبه بايرامينيز قوتلو اولسون) 

منبع:پيام تبريك استاد ابراهيمي به مدير وبلاگ خان كندي

به یاد زمستان خان کندی

یاد کردم

من زمستان وطن را یاد کردم

برف و باران وطن را یاد کردم

چون درختی در کویر تشنه خُشکم

چشمه ساران وطن را یاد کردم

در هوای دشت و کوهش سینه تنگم

باغ و بُستان وطن را یاد کردم

در میان شوره زار خالی از باد

کِشتزاران وطن را یاد کردم

گَرد و خاک خرمنش بر دیده هایم

مرد دهقان وطن را یاد کردم

یخ زدم اندر محیط سرد بی مهر

مهر رخشان وطن را یاد کردم

جانم از "نُفل" غریبی سیر و پُر شد

چایی و نان وطن را یاد کردم

 

 

Ман зимистони Ватанро ёд кардам

Барфу борoни Ватанро ёд кардам

Чун дарахте дар кавири ташна хушкам

Чашмасорони Ватанро ёд кардам

Дар хавои дашту кухаш синатангам

Богу бустони Ватанро ёд кардам

Дар миёни шуразори холй аз бод

Киштзорони Ватанро ёд кардам

Гарду хоки хирманаш бар дидахоям

Марди дехкони Ватанро ёд кардам

Ях задам андар мухити сарди бемехр

Мехри рахшони Ватанро ёд кардам

Чонам аз "нукл" и гарибй серу пур шуд

Чойиву нони Ватанро ёд кардам

 

منبع:آقای اعظم خواجه اف(خجسته) http://doriush.persianblog.ir

از تو دلگیرم

دلم میخواد ببینمت بازم بخندی تو نگام
آخه فقط تو میدونی از زنده بودن چی میخوام

دلم بهم میگفت تورو میشه یه جور دیگه خواست
آخه فقط قلب توئه که با من اینقدر سر به راست

از تو دلگیرم که نیستی کنارم .. من دارم می‌میرم تو کجایی من باز بی قرارم
میدونی جز تو کسی رو ندارم .. باورم نمیشه اینقدر آسون رفتی از کنارم

ترانه سرا: رشید رفیعی

منبع: http://www.asheghaneha.ir/

وبلاگ ايران شناسي و تاريخ ايران به بررسي روستاي خان كندي پرداخت.

وبلاگ ايران شناسي و تاريخ ايران به بررسي روستاي خان كندي پرداخت.

وبلاگ ايران شناسي و تاريخ ايران كه به موضوعات اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادب و هنر ايراني - گالري تصاوير ايران شناسي و ايران گردي - جغرافياي ايران و...مي پردازد در بخش اطلاعات ايران شناسي مربوط به استان اردبيل به معرفي روستاي خان كندي گرمي پرداخته است.

آمد بهار و به خاک وطن سبزه بر دمید

آمد بهار و به خاک وطن سبزه بر دمید

بی ما گذشت سالی دگر ، دوباره نوروز هم رسید

آمد بهار و سنبل و سوسن شکفته شد به چمن

آواز خاک نرم به هر کوچه ائی رسید

گلگون و سبز فام شد همه جای جای وطن

خندیده بر سیاهی و ظلمت سپیده دمید

از جوشش بهار ، رنگ شادی گرفت غربت ما

سهمی به ما هم از آن نفحه روحبخش رسید

در برودت غربت بهار خنده زده

بی اعتنا به زمستان ، گل بهار دمید

ای هموطن تو گفتی در اینجا بهار نیست

آری اما ببین که خنده آمدو غصه رمید

ما خود بهار می آوریم به خانه امان

نوروز آمد و گلبانگ عشق و نوید

ما پهن می کنیم سفره ائی برای بهار

سر سبزو سرخوش و سربلند از عشق و امید

باید به غم نسپاریم این لحظه های ناب

طی میشود زمانه و پر کن تو جامی از شراب سپید

ما عاشقان بی قرار مهربانی یک هموطنیم

برخیز و عاشقانه بخوان تو شعر سال جدید

گر نیست شاخه گلی تا که تقدیمتان کنم

تقدیمتان هزار ، هزرار غنچه سپید امید

شهلا دو روز عمر می گذرد تند پا و سبک

بکوش خنده زنان بگذرانی عید سعید

منبع:http://1taraneh.persianblog.ir/post/113

مهربانی را بياموزيم - محمدرضا عبدالملکی

                         مهربانی را بياموزيم

مهربانی را بياموزيم

فرصت آيينه ها در پشت در مانده است

روشنی را می شود در خانه مهمان کرد

می شود در عصر آهن

                     - آشناتر شد

سايبان از بيد مجنون ،

                     - روشنی از عشق

می شود جشنی فراهم کرد

                      می شود در معنی يک گل شناور شد

مهربانی را بياموزيم

موسم نيلوفران در پشت در مانده است

موسم نيلوفران يعنی که باران هست

                      يعنی يک نفر آبی است 

موسم نيلوفران يعنی

                      يک نفر می آيد از آن سوی دلتنگی

می شود برخاست در باران

دست در دست نجيب مهربانی

                      می شود در کوچه های شهر جاری شد

می شود با فرصت آيينه ها آميخت

                      با نگاهی

                      با نفس های نگاهی

                      می شود سرشار -

                      - از رازی بهاری شد

دست های خسته ای پيچيده با حسرت

چشم هايی مانده با ديوار روياروی

                    چشمها را می شود پرسيد

آسمان را می شود پاشيد

می شود از چشمهايش ...

                     چشمها را می شود آموخت

می شود برخاست

می شود از چارچوب کوچک يک ميز بيرون شد

می شود دل را فراهم کرد

می شود روشنتر از اينجا و اکنون شد

جای من خالی است

جای من در عشق

جای من در لحظه های بی دريغ اولين ديدار

جای من در شوق تابستانی آن چشم

جای من در طعم لبخندی که از دريا سخن می گفت

جای من در گرمی دستی که با خورشيد نسبت داشت

جای من خالی است

من کجا گم کرده ام آهنگ باران را ؟!

من کجا از مهربانی چشم پوشيدم؟!

می شود برگشت

می شود برگشت و در خود جستجويی داشت

                    در کجا يک کودک دهساله در دلواپسی گم شد ؟!

                   در کجا دست من و سيمان گره خوردند؟!

می شود برگشت

تا دبستان راه کوتاهی است

می شود از رد باران رفت

می شود با سادگی آميخت

می شود کوچکتر از اينجا و اکنون شد

می شود کيفی فراهم کرد

دفتری را می شود پر کرد از آيينه و خورشيد

در کتابی می شود روييدن خود را تماشا کرد

                   من بهار ديگری را دوست می دارم

جای من خالی است

جای من در ميز سوم ، در کنار پنجره خالی است

جای من در درس نقاشی

جای من در جمع کوکبها

جای من در چشمهای دختر خورشيد

جای من در لحظه های ناب

جای من در نمره های بيست

                      جای من در زندگی خالی است

می شود برگشت

اشتياق چشم هايم را تماشا کن

می شود در سردی سرشاخه های باغ

                      جشن رويش را بيفروزيم

دوستی را می شود پرسيد

چشمها را می شود آموخت

مهربانی کودکی تنهاست

                      مهربانی را بياموزيم...

زمستان - اخوان ثالث

	زمستان سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت سرها در گريبان است کسی سربرنيارد کرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را نگه جز پيش پا را ديد نتواند که ره تاريک و لغزان است . وگر دست محبت سوی کس يازی به اکراه آورد دست از بغل بيرون که سرما سخت سوزان است. نفس کز گرمگاه سينه می آيد برون ابری شود تاريک چو ديوار ايستد در پيش چشمانت نفس کاينست ، پس ديگر چه داری چشم زچشم دوستان دور يا نزديک. مسيحای جوانمرد من ! ای ترسای پير پيرهن چرکين ! هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی... دمت گرم و سرت خوش باد سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای منم ، من ، ميهمان هر شبت ،لولی وش مغموم منم ، من ، سنگ تيپا خورده رنجور منم ، دشنام پست آ فرينش ، نغمه ناجور نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بيرنگ بيرنگم بيا بگشای در، بگشای ، دلتنگم. حريفا ! ميزبانا ! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد. تگرگی نيست ، مرگی نيست صدايی گر شنيدی ، صحبت سرما و دندان است. من امشب آمدستم وام بگذارم حسابت را کنار جام بگذارم چه می گويی که بيگه شد ، سحرشد ، بامداد آمد؟ فريبت می دهد ، بر آسمان اين سرخی بعد از سحرگه نيست. حريفا ! گوش سرما برده است ، اين يادگار سيلی سرد زمستان است. و قنديل سپهر تلگ ميدان ، مرده يا زنده به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است. حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يکسان است. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت هوا دلگير ، درها بسته ، سرها در گريبان ، دستها پنهان ، نفس ها ابر ، دلها خسته و غمگين ، درختان اسکلتهای بلور آجين ، زمين دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ، غبارآلوده مهر و ماه ، زمستان است...

پرندگان مهاجر

كشيده پر به افق تك تك و گروه 

چه شد كه نموديد بر ديار دگر ؟     

چه شد كه از ديار آشنا سفر كرديد؟ 

مگر چه درد و شكنجي در آشيان ديديد؟

كه عزم دشت ودمن هاي دورتر كرديد ؟

در اين سفر كه خطرداشت بي شمار

آيا ز كاروان شما هيچكس شهيد شده است؟

در اين سفر كه شما را اميد بدرقه كرد   

دلي ز رنج ره  دور نا اميد شده است؟ 

چرا به سردي دي ترك آشيان كرديد؟ 

براي لذ ت  كوتاه گرمي تنتان؟ ويا  

درون شما را شرارهاي مي سوخت ؟؟

كه بود تشنه خورشيد جان روشنتان؟

پرندگان مهاجر دلم به تشويش است

كه عمر اين سفر دورتان زياد شود

به باغ باد بهار آيد و بدون شما

شكوفه هاي درختان سيب باز شود

تلاش دايم پر شوري مي دهد امكان

كه با بوسه شادي بر آشيانه زنيد

ميان نغمه مستانه پرستوها شما هم

از ته دل بانگ شادمانه زنيد   

بدون روح چه سنگيني دل آزاريست 

خيال آنكه  رهي نيست در پس بن بست

براي مردم ره رو در اين جهان فراخ

  هزار ره رهايي و روشنايي هست .

منبع:(مشاوره رایگان)

حسینه یئر لر آغلار گؤیلر آغلار...

حسینه یئرلر آغلار گؤیلر آغلار 

بتول و مرتضی، پیغمبر آغلار

حسینون نوحه سین دلریش یازاندا

موسلمان سهلدیر که کافر آغلار

کور اولموش گؤزله رین قان دوتدو شومرون

کی گؤرسون اؤز الینده خنجر آغلار

حسینون کؤینه گی زهرا الینده

چکر قئیحا قیامت ، محشر آغلار

آتاندا حرمله ، اوخ کربلاده

گؤرئیدین دوشمن آغلار ، لشگر آغلار

قوجاغیندا ، گؤرئیدین ام لیلا

آلیب نعش علی اکبر آغلار

رباب ، نیسگیل دؤشونده سود گؤره نده

علی اصغری یاد ائیله ر آغلار

باشیندا کاکل اکبر هواسی

یئل آغلار ، سنبل آغلار ، عنبر آغلار

یازاندا آل طاها نوحه سین من

قلم گؤردوم سیزیلدار ، دفتر آغلار

علی ، شق القمر ، محراب تیلیت قان

قولاق وئر ، مسجید اوخشار منبر آغلار

علیدن شهریار ، سن بیر اشاره

قوجاقلار قبری ، مالک اشتر آغلار

استاد شهریار

التماس دعا

آدمیت

ادمیت

از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
صدر پیغام آوران حضرت باری تعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مُرد
گرچه آدم زنده بود.....

از همان روزی که یوسف را برادر ها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیواره چین را ساختند
آدمیت مُرده بود......

بعد دنیا هی پر از آدم شد واین آسیاب گشت و گشت
قرن ها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ ، آدمیت برنگشت....

قرن ما
روزگار مرگ انسانیت است
سینه دنیا زخوبی ها تهی است
صحبت ازآزادگی پاکی مروت ابلهی است
صحبت از موسا و عیسا و محمد نابجاست.....

روزگار مرگ انسانیت است
من که از پژمردن یک شاخه گل
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر
حتی قاتلی بر دار
اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله زهر مارم در سبوست
مرگ او را از کجا باورکنم ؟

صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان می کنند
دست خون آلود را درپیش چشم خلق پنهان میکنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا
آنچه این نامردمان یا جان انسان می کنند....

صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است ...

منبع:وبلاگ دانشجویان ریاضی محض87دانشگاه تبریز

دانلود دعای ربنا استاد شجریان

رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا، رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ

 ‏ (پروردگارا پس از آنكه ما را هدایت كردی دلهایمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتی بر ما ارزانی دار كه تو خود بخشایشگری)

رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ

 (پروردگارا!ایمان آورده ایم،پس ما را ببخش و به ما رحم فرما،و تو بهترین رحم كنندگان هستی.)

رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ

 (پروردگارا!ایمان آورده ایم،پس ما را ببخش و به ما رحم فرما،و تو بهترین رحم كنندگان هستی.)

رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً، رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَداً

 (پروردگارا ما را از رحمت خود بهره مند،و راه نجاتی برایمان فراهم فرما.)

رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْراً،رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ

 (پروردگارا بر ما شكیبایی فرو ریز و گام های ما را استوار دار و ما را بر گروه كافران پیروز فرمای

                    

            برای دانلود دعا اینجا كلیك كنید.

منبع: دانلودكده آثار ماندگار مردان موسیقی ایران

دانلود ترانه شبانه2(یه شب مهتاب)فرهاد مهراد

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب

منو می‌بره ، کوچه به کوچه
باغ انگوری ، باغ آلوچه

دره به دره ، صحرا به صحرا
اون­جا که شبا ، پشت بیشه‌ها

یه پری می‌آد ، ترسون و لرزون
پاشو می‌ذاره ، تو آب چشمه ، شونه می‌کنه ، موی پریشون

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب

منو می‌بره
ته اون دره

اون‌جا که شبا
یکه و تنها

تک درخت بید
شاد و پرامید

می‌کنه به ناز
دستشو دراز

که یه ستاره ، بچکه مثل ، یه چیکه بارون
یه جای میو‌ش ، سر یه شاخش ، بشه آویزون

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب

منو می‌بره از توی زندون
مثل شب‌پره با خودش بیرون

 

می‌بره اون‌جا
که شب سیا

تا دم سحر
شهیدای شهر

با فانوس خون

جار می‌کشن

 

تو خیابونا
سر میدونا

 

عمو یادگار ، مرد کینه‌دار
مستی یا هوشیار ، خوابی یا بیدار

مستیم و هوشیار ، شهیدای شهر
خوابیم و بیدار ، شهیدای شهر

آخرش یه شب ، ماه می‌آد بیرون
از سر اون کوه ، بالای دره ، روی این میدون ، رد می‌شه خندون

 

 

برای دانلود ترانه اینجا کلیک کنید.

 

منبع: دانلودكده آثار ماندگار مردان موسیقی ایران

با کمال احتياج، از خلق استغنا خوش است

با کمال احتياج، از خلق استغنا خوش است

شاعر : صائب تبريزي

با دهان تشنه مردن بر لب دريا خوش است		با کمال احتياج، از خلق استغنا خوش است
آب دريا در مذاق ماهي دريا خوش است		نيست پروا تلخکامان را ز تلخيهاي عشق
چهره‌ي امروز در آيينه‌ي فردا خوش است		هر چه رفت از عمر، ياد آن به نيکي مي‌کنند
آن که پندارد که حال مردم دنيا خوش است		برق را در خرمن مردم تماشا کرده است
عشرت امروز بي‌انديشه‌ي فردا خوش است		فکر شنبه تلخ دارد جمعه‌ي اطفال را
بي تامل آستين افشاندن از دنيا خوش است		هيچ کاري بي تامل گرچه صائب خوب نيست

منبع: راسخون

عبث نبود

چه روزها گذشته است

که عقل در قفس نبود

و در گلو نفس نبود

مرا به جز نبودن و ندیدن خودم هوس نبود

برای پلک نحس دیده ام

به خرمنی غبار خس نبود.

 

 

چه روزها،چه روزها،

به روی مو دویده ام،

به قله های بو رسیده ام،

ز دست ابرها گرفته ام

و دامن پر از سراب سایه را کشیده ام

که در کنار کاروان راهیان طنین ناله ی جرس نبود.

 

 

چه روزها، چه روزها،

که له شدم به زیر بار زندگی

به پای خود شتافتم به سوی دار زندگی

ز خود برون شدم چو دود

من از فشار زندگی،

و لاابال و بی پناه مثل من مگس نبود.

 

 

چه روزها، چه روزها،

ندیده بوده ام نبودِ بوده را،

در  ز لطف و مهربانی و صفا گشوده را،

نگاه گرم غصه های سینه ام زدوده را

نسیم گردِ غم ز صورتم ربوده را

و یافتم

         که آن همه دعا عبث نبود!

 

شعر از:آقای اعظم خواجه اف(خجسته)

هرکسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من

بشنو این نی چون شکایت میکند
از جداییها حکایت میکند
کز نیستان تا مرا ببریده اند
در نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
سر من از ناله ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد
نی حریف هرکه از یاری برید
پردههااش پردههای ما درید
همچو نی زهری و تریاقی کی دید
همچو نی دمساز و مشتاقی کی دید
نی حدیث راه پر خون میکند
قصه های عشق مجنون میکند
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
هر که جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست روزش دیر شد
در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام

شعراز:مولانا

دل از غمش ویرانه شد ، ویرانه را گم كرده ام

ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم كرده ام
دركنج ویران مانده ام ، خمخانه را گم كرده ام

هم در پی بالائیان ، هم من اسیر خاكیان
هم در پی همخانه ام ،هم خانه را گم كرده ام

آهم چو برافلاك شد اشكم روان بر خاك شد
آخر از اینجا نیستم ، كاشانه را گم كرده ام

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام

از حبس دنیا خسته ام چون مرغكی پر بسته ام
جانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم كرده ام

در خواب دیدم بیدلی صد عاقل اندر پی روان
می خواند باخوداین غزل ، دیوانه را گم كرده ام

گر طالب راهی بیا ، ور در پی آهی برو
این گفت وبا خودمی سرود ،پروانه راگم كرده ام

چون نور پاك قدسی اش دیدم براو شیدا شدم
گفتم كه ای جانان جان دردانه را گم كرده ام

گفتا كه راه خانه ات را گر ز دل جویا شوی
چندین ننالی روز و شب فرقانه را گم كرده ام

این گفت وازمن دورشد چون موسی اندرطورشد
دل از غمش ویرانه شد ، ویرانه را گم كرده ام

شعر از:مولانا

 

نيايش خدا

تورا چو یاد می کنم، جهان می شوم، خدا


کنار تو رسیده بی کران می شوم، خدا

صفات تو که می برم، زمین می شود سما

در این میانه همچو کهکشان می شوم، خدا

تورا صدا نمی کنم،چو خود همیشه با منی

منم که از تو گه-گهی نهان می شوم، خدا

اگر گهی ز رنج و یاس دلم شکست و پاره شد

به تو پناه برده پُرتوان می شوم، خدا

نبودی- جاذبه کجا؟ تو هستی، هست جاذبه

که از تو سوی تو چنین روان می شوم، خدا

مرا ز خود مران که من غبار درگه توام

و با تو در خودیی خود عیان می شوم، خدا

 

شاعر:اعظم خواجه اف(خجسته)

سلام بر همه بزرگوارانی که چشم رنجه فرموده نیایش بنده را مرور کردند.
از آن که نرسیدم عرض ارادت نمایم از همه شما معذرت می خواهم.

با نگاه به اشعار شما انشاءا ... جبران خواهم کرد.





 

حتی اگر نباشی...

حتی اگر نباشی...

 

می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب تشنه آب را
محو تو ان چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را
بی تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را
بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال ِ پریدن عقاب را
حتی اگر نباشی ، می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

 

شعر قیصر امین پور

 

تنها تو مي ماني

دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش اصل و نسب داری
از تیره ی دودی ، از دودمان باد
آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد
هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد
از خاک ما در باد ، بوی تو می آید
تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

 

شاعر قیصر امین پور

تولون در زمستان

آذري: زمستان چگمين بولبول بهارون قدرني بيلمز

فارسي: بلبلي كه زمستان نديده قدر بهار را نمي داند

خان كندي و ابيات جدايي از وطن

فیکریندن گئجه لر یاتا بیلمیرم
بو فیکری باشیمدان آتا بیلمیرم
دئییرم چون سنه چاتا بیلمیرم

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

اوزوندور هیجرینده قارا گئجه لر
بیلمیرم من گئدیم هارا گئجه لر
ووروبدور قلبیمه یارا گئجه لر

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

یادیما دوشنده آلا گوزلرین
گویده اولدوزلاردان آلام خبرین
نئیله ییم کسیبدیر مندن نظرین

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

آیریلیق دردینی چکمه ین بیلمز
یاردان آیری دوشن گوز یاشین سیلمز
دئییرلر اینتظار خسته سی اولمز

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

نئجه کی ائلیمدن آیری دوشندن
سورار بیربیرینی گوروب بیلندن
حسرتله سیزلار یار داییم بو غمدن

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

ایل لردی اوزاقام آرخام ائلیم دن
بلبلم دوشموشم آیری گولوم دن
جور ایله آییریب شیرین دلیم دن

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

اوولوبدور بیگانه یاریم_ یولداشیم
غریبه ساییلیر سئوگیم – سیرداشیم
بوجاوان چاقیمدا آغاردیب باشیم

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

منی آغلاداندان گولوش ایسته رم
آیری دوشنیمله گوروش ایسته رم
حصاری ییخماقا یوروش ایسته رم

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق
آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق

سئوگیلیک اولوبدور شانی فرهادین
سئوگی سی هاردادیر ،هانی فرهادین
دییه ره ک چیخاجاق جانی فرهادین

آیریلیق، آیریلیق ، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق

در غم خان كندي

جانا غم تو زهر چه گويي، بتر است   رنج دل و تاب تن و سوز جگر است

 از هر چه خورند كم شود،جز غم تو    تا بيشترش همي خورم، بيشتراست

 هر روز دلم در غم تو زارتر است     وز من دل بي رحم تو بي زارتر است

 بگذاشتي ام، غمت بنگذاشت مرا        حقا كه غمت از تو وفادارتر است

مولانا

خان کندی دیار غربت

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد              وسعت حیرانیم را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من                    دیده بارانیم را حس نکرد           
در هجوم لحظه های بی کسی            غربت پنهانیم را حس نکرد             
لحظه پایانیم را حس نکرد                     آن که با آغاز من مانوس بود    

شعري براي وطن

 منیم کندیم آدوی دیلده ساخلارام 

 

   بولوت تکین دولوب سنه آغلارام  

 

 دومان گلسه یولون ا‌وزوم باغلارام

آنا

آنا

بیر گئجه آلدیم الیمه، قلم کاغاذی

سئوگیدن یازماغا، ماراغیم گلدی

بیر جیر جیر اوخوردو، گئجه ماهنیسین

آجی لارا بیر مزار، قازماغیم گلدی

اوتوردوم دیواندا، آچتیم دفتری

آیریلیق شعریمی، پوزماغیم گلدی

باجادان بیر ایشیق، سریلمیش یئره

آنامین آغ اوزون، گؤرماغیم گلدی

آنامین دیزینه، باشیمی قویوب

دونیانین فیکرینی، آتماغیم گلدی

یئرین آت قاتیندا، اونون یانیندا

هئچ اولمازسا بیر آن، یاتماغیم گلدی

او گئدن یوللارین، ایین قوخلاییب

او اوچان بیر یئره، اوچماغیم گلدی

فیکریمه گلدیقجا، آیریلیق گونو

بولود تک چاخناییب، یاغماغیم گلدی

او یاتان مزاردا، اونو یانیندا

حیاتدان آیریلیب، اؤلماغیم گلدی